Okazuje się, że wiele ludzkich zachowań możemy wytłumaczyć regułą wzajemności. Pewnie czasem ona działa również w momencie zbliżania się końca roku szkolnego. Choć zazwyczaj nauczyciel nie liczy na wzajemność rozumianą jako przyjmowanie podarunków, bo co też miałoby tutaj podlegać wymianie? Te znienawidzone przez wielu i upragnione przez niewielu oceny? Wkład pracy? Czas poświęcony uczniom? Cokolwiek byśmy nie wymienili popadniemy w absurd wymiany dóbr niepoliczalnych na symboliczny bukiet kwiatów. Nie zmienia to jednak faktu, że praca nauczyciela niezmiennie wiąże się z dawaniem, to nie tylko przepływ wiedzy, ale też swoistej międzyludzkiej energii, bycia razem, spędzania w skali roku wielu wspólnych godzin, dzielenia przeżyć, odkrywania talentów, uczenia się bycia w relacji, w grupie. Jeśli czujemy, że chcemy podziękować twórczo i inaczej możemy zainspirować się pomysłem Martyny Budy.
Czytając poszczególne opisy bierzemy od razu udział w swego rodzaju kalamburach. Dodajmy, że każdy upominek został spersonalizowany i w kilku zdaniach zawarta jest zawsze pewna historia. W ten sposób powstaje tekst ważniejszy od skromnej zawartości, coś co zostanie w pamięci, mała zagadka do rozwiazania.
Teraz, Drodzy Czytelnicy, spróbujcie rozwiązać zagadkę i dopasować sfotografowane przedmioty do powyższych opisów.
Prezent powinien zostać zapakowany, najlepiej niezwyczajnie 🙂
oprac. Magdalena Buda, Iza Banaszczyk. Autorką wszystkich kreatywnych prezentów jest Martyna Buda
