Gra „Lustrzaki”

Gra „Lustrzaki” powstała z potrzeby chwili, trudnej chwili. Powstała z wiary, że mądra rozmowa może wiele zmienić.

Ta gra to zbiór karteczek z tekstami (sentencjami, przysłowiami, cytatami itp.) z jednej strony i powierzchnią imitującą lustro z drugiej.

W grę można grać samemu losując karteczkę i zastanawiając się nad tekstem, w parze, grupach, czy w końcu jednej dużej grupie.  Karteczki z tekstami mają stać się punktem wyjścia do rozważań, rozmowy, dyskusji, debaty… Zadbajmy, by były to rozmowy oparte na szacunku i otwartości na poglądy innych. Uczmy tego! Kolejnym etapem może być zapisanie swoich przemyśleń, refleksji, wniosków.

„Lustrzaki”  to przeglądanie się w mądrościach innych, po to by poznawać samego siebie. Każdy może stworzyć taką grę, każdy może ją d o b r z e wykorzystać…

* Sentencje umieszczone na karteczkach pochodzą z książek: „Bajki filozoficzne. Księga mądrości” oraz „365 dni cudowności. Księga wskazań pana Browne`a”.

Polecam ku pokrzepieniu serc i do szerzenia mądrości

Marta Jankowska

Reklamy

Wielka OPOWIEŚĆ o małych ludziach

Tworzenie opowieści to sztuka, której wciąż się uczymy, a z nami dzieciaki mniejsze i większe. Gimnastykujemy nasze umysły, puszczamy wodze fantazji, budzimy uśpione moce twórcze, ćwiczymy fluencję słowną, dbamy o składnię, staramy się nie gubić głównego wątku i wciąż korzystać z zasobów pamięci. Ale do rzeczy: spytacie pewnie jak to robimy? Konkretnie, na przykładzie. Otóż wykorzystujemy to, co mamy pod ręką plus KRASNOLUDKI 🙂

Obiecałyśmy tutaj Projekt KRASNOLUDKI , że wrócimy do krasnoludkowych inspiracji.

Oto nasz pomysł do zabrania ze sobą do szkoły:

1. Zaczniemy od spakowania potrzebnych nam rzeczy:

W tajemniczym czarnym worku są różne drobne przedmioty, które wpadły nam w ręce w dziecięcym pokoju, kuchni, salonie, łazience…

Większa puszka zawiera „chmurki” z różnymi wypowiedziami. ( karton i zapisane na nim zdania wpadły nam dawno, dawno temu w oko na blogu: https://zakreconybelfer.pl/2015/09/kto-to-taki-to-pytaki.html Tam służyły do czegoś innego, ale skutecznie nas zainspirowały )  Natomiast puszka w krasnoludki zawiera… KRASNOLUDKI 🙂

Cały ten sprzęt przynosimy na lekcję. Siadamy w kręgu, najlepiej na poduchach, dywanie… Prosimy trzy albo cztery osoby, aby zostały kronikarzami. Ich zadanie będzie polegało na zapisywaniu powstającej opowieści.

Gdy wszyscy siedzą już wygodnie, zaczynamy.

Każdy losuje po jednym elemencie z każdej puszki oraz z worka. Układa maksymalnie 2 zdania, w których muszą pojawić się krasnoludek (może być nadane mu imię), przedmiot oraz wpleciona w to wypowiedź z chmurki. Wszystko ma tworzyć logiczną całość.

Dopiero, gdy uczestnik skończy swą wypowiedź i położy na środku wylosowany zestaw, kolejna osoba wybiera swoje przedmioty i twórczo komponuje zdania nawiązując do wcześniejszych faktów ( a może mitów, bo to przecież opowieść o KRASNOLUDKACH).

Pamiętajmy, że w całej tej historii ważne są zależności przyczynowo – skutkowe, dlatego niech nasi kronikarze czuwają i w razie potrzeby przypominają wątek główny i poboczne.

Po zakończonym już wspólnym opowiadaniu, dzielimy klasę na 3 ( lub 4) grupy. W każdej z nich znajduje się jeden kronikarz. Teraz dzieci analizują powstały tekst. Sprawdzają zdanie po zdaniu i poprawiają ewentualne błędy stylistyczne i językowe. Muszą zadbać też o poprawny zapis, więc zwracają uwagę na ortografię i interpunkcję. Utwór literacki zazwyczaj ma tytuł, więc wymyślenie go jest zadaniem dla naszych grup.

Podsumowując tę twórczą, literacką pracę prosimy przedstawicieli o przeczytanie opowieści.

oprac. Iza Banaszczyk i Magdalena Buda

O tym, jak malować kamienie i jak wykorzystać je w szkole pisałyśmy tutaj:

KOSMICZNE KAMIENIE

NIEDOKOŃCZONA HISTORIA

PRZED I PO

 

Sketchnoting jako innowacja w szkole

Przeglądając zeszyty uczniów klas IV -VI możemy stwierdzić, że z powodu dużej liczby już przygotowanych ćwiczeń, uczniowie nie do końca potrafią tworzyć własne notatki. Przechodząc do klas gimnazjalnych (aktualnie klas VII), w których nie korzysta się już  z gotowych zeszytów ćwiczeniowych, problem z tworzeniem zapisów z lekcji się pogłębia.  W podręcznikach znajdujemy często tekst jednolity, tylko z kilkoma pogrubionymi wyrazami i podopieczni nie potrafią się z nich uczyć. Dzieci zapisując słowa nauczyciela skupiają się na poprawności ortograficznego zapisu bardziej, niż słowach nauczyciela. Potrzebne jest stworzenie programu, który pomoże w podniesieniu poziomu uczenia się, pracy własnej ucznia, doskonaleniu umiejętności opisanych w podstawie programowej danych przedmiotów.

Korzystając z wiedzy o zainteresowaniach dzieci dzisiejszymi trendami przekazu tekstu za pomocą obrazu (ogłoszenia, reklama, TV, Internet), możemy przewidzieć pozytywne wyniki po wdrożeniu wskazanego programu. W próbach przeprowadzonych z kilkoma uczniami klasy VI szkoły podstawowej na lekcjach przyrody i języka polskiego, spodziewane wyniki potwierdziły się.

Wadą może być uczucie “NIE POTRAFIĘ” na początku spotkań, które szybko mija.

CZYM JEST MYŚLENIE WIZUALNE

Myślenie wizualne jest połączeniem zapisu klasycznego z dodatkiem obrazów, ikon i rysunków. Jest to sposób na uniwersalną komunikację i prosty przekaz rozumiany przez wszystkich ludzi.

Prostych ikon przedmiotów i sytuacji, każdy może się nauczyć i dzięki ich powszechnie rozumianej formie też odczytać. Stosując myślenie wizualne więcej i na dłużej jesteśmy w stanie zapamiętać.   Wizualizacja wzmacnia proces rozumienia, zapamiętywania, jak również rozwija kreatywność.

Obrazy poruszają wyobraźnię, połączone ze słowami wpływają na aktywność obu półkul mózgowych. Ten proces powoduje tworzenie się nowych połączeń pomiędzy komórkami nerwowymi i ułatwia lepsze zapamiętywanie  (źródło: P. Świętek , vis wykaz literatury).

oprac. Vitia Hoffmann

o myśleniu wizualny pisałyśmy też tutaj:

https://kreatywnapedagogika.wordpress.com/2018/01/21/kaligrafia-dla-poczatkujacych/

https://kreatywnapedagogika.wordpress.com/2018/02/07/od-myslenia-wizualnego-do-mapy-mysli/

https://kreatywnapedagogika.wordpress.com/2018/02/22/od-myslenia-wizualnego-do-mapy-mysli-czesc-iii/

https://kreatywnapedagogika.wordpress.com/2018/05/19/od-myslenia-wizualnego-do-mapy-mysli-czesc-iv/

https://kreatywnapedagogika.wordpress.com/2018/06/05/od-myslenia-wizualnego-do-mapy-mysli-czesc-v/

https://kreatywnapedagogika.wordpress.com/2018/06/14/od-myslenia-wizualnego-do-mapy-mysli-czesc-vi-emocje/

https://kreatywnapedagogika.wordpress.com/2018/07/27/myslenie-wizualne-i-niezwyczajne-notatki/

Postanowienia czy marzenia noworoczne

Nowy Rok to dzień, w którym  wielu z nas robi postanowienia. Zastanawialiście się kiedyś dlaczego właśnie Nowy Rok skłania nas do tego typu działań, a nie np. urodziny czy jakieś święto. Może właśnie nowość nadchodzącego roku jest dla nas atrakcyjna? Przecież wszystko, co nowe budzi entuzjazm, zainteresowanie. Tak jest z nową grą, nowym ubraniem, nową zabawką. Na początku gramy, aż przychodzi moment, że owa gra się nam znudzi, ukochany sweter, który prawie nie zdejmowaliśmy, nie jest już taki ładny, a zabawka, nie taka interesująca.

Podobnie dzieje się z naszymi uczuciami. Gdy poznajemy nowe osoby, zaprzyjaźniamy się,  to często chcemy się spotykać, ze sobą rozmawiać, razem spędzać czas. A potem coraz rzadziej do siebie dzwonimy, znajdujemy wymówki, by odłożyć kolejne spotkanie, aż owa znajomość usypia. Z miłością jest trochę inaczej, chociaż rządzi się podobnymi prawami. Początki związków są burzliwe, namiętne, a potem miłość się uspokaja, wycisza, ale trwa.

Czy postanowienia noworoczne można rozpatrywać w takich samych kategoriach? Z entuzjazmem i zapałem planujemy nowy rok, a potem… Realizujemy 1% z całej długiej listy życzeń, celów, obietnic, deklaracji.

A może potraktujmy ten noworoczny zwyczaj jak zabawę, która pomimo swojej lekkiej formy da nam wgląd w samych siebie, w swoje pragnienia, potrzeby, możliwości, siłę, wytrwałość.

Zróbmy listę dzieląc ją na  postanowienia i marzenia noworoczne. Co to znaczy? Na postanowienia mamy tylko my wpływ, to od nas zależy, czy je zrealizujemy, np.wcześniejsze chodzenie spać, czy jakże popularna dieta. Marzenia natomiast w pewnym stopniu zależne są od innych osób lub szczęścia.

I tu pomysł na godzinę wychowawczą, która może być dobrą zabawą.

Przygotowujemy w sali kawałek wolnej ściany. Naklejamy za pomocą ozdobnej taśmy klejącej teksty różnych noworocznych postanowień. Niech będą bardzo różne, mniej i bardziej poważne. Ważny jest efekt wizualny, ma zachęcać do późniejszej aktywności.

Do ściany przymocowujemy również pustą kartkę i długopis na sznurku. To miejsce, gdzie każdy będzie mógł anonimowo zapisać swoje postanowienie.

Dajmy uczniom czas na pisanie w trakcie przerw. Niech kartka wisi w klasie przez dwie lekcje, albo cały szkolny dzień.

Jest to zadanie w stylu tzw. gadającej ściany dlatego ma swoją dynamikę, zalety i wady. Gdy zdejmiemy zapełnioną kartkę możemy na niej znaleźć różnego rodzaju treści. Znamy już trochę swoich uczniów, dlatego możemy przewidzieć jak podejdą do tego typu aktywności. Jeśli spodziewamy się niekulturalnych wpisów zamieśćmy obok krótką instrukcję, albo hasło w stylu: „Zanim napiszesz swoje postanowienie pomyśl, czy chciałaby je usłyszeć twoja babcia :)”.

Spis anonimowych postanowień niech stanie się materiałem do rozważań na godzinie wychowawczej. Czytamy na głos wszystkie deklaracje zaczynając od słów : „W nowym roku będę…..” Zadajemy klasie pytania i zachęcamy do dyskusji:

Czy robienie postanowień noworocznych ma sens?

Czy kiedykolwiek wytrwaliście w swoich postanowieniach? Jeśli tak, to jak długo to trwało? Czy cały rok?

Czy takie postanowienie motywuje do działania, do wprowadzenia zmian w życiu?

Teraz niech każdy z uczniów zapisze na czystej, białej kartce swoje własne postanowienia, niech będzie ich kilka, co najmniej 5.

Rozdajemy uczniom karty, które pomogą zamienić postanowienie w realny cel.

karta do pobrania: moje postanowienie

Przygotowując się do tej lekcji warto wypełnić tę kartę i opracować swoje postanowienie, aby pokazać uczniom na przykładzie jak zabrać się do pracy.

Na koniec chętni mogą przedstawić swoje cele na nowy rok, albo całą drogę, którą przeszli od postanowień do konkretów.

oprac. Magdalena Buda i Iza Banaszczyk

Świąteczne skrzaty

W świecie, w którym liczba dostępnych dóbr przerasta możliwości ich konsumpcji dzieci, zresztą dorośli też, nie doświadczają satysfakcji z samodzielnie stworzonych przedmiotów. Skoro prawie wszystko można kupić i mieć od razu, natychmiast, bez wysiłku, bez czekania, ot tak – chcę, więc dostaję. Przecież na tworzenie trzeba mieć czas, a tego najbardziej nam dziś brakuje. Piękna jest tradycja rodzinnego przygotowywania ozdób świątecznych, tylko kto ją kultywuje? Jak to kto? Szkoły i przedszkola, wprawdzie nie rodzinnie, ale klasami, grupami. Czasem kartki z życzeniami i rękodzieło powstaje na warsztatach, na które zapraszani są rodzice wraz z dziećmi.

Jeśli przed Wami jeszcze takie zaplanowane warsztaty, albo zajęcia plastyczne to dzielimy się naszym pomysłem na wykonanie świątecznych skrzatów.

Mogą stać się one ozdobą, ale też zabawką, albo postacią z teatrzyku.

Zrobione są w całości z surowców wtórnych, czyli znów nic nie trzeba kupować (no może oprócz kleju, jeśli nie mamy go w ramach wyposażenia).

Potrzebne nam będą: kawałki kartonu, sztywne karki o wymiarach A3( jak z bloku technicznego, mogą być porysowane, czy pogniecione), stare gazety, ścinki papieru kolorowego, albo takiego do pakowania prezentów, kawałki tkanin o różnych fakturach i kolorach, w tym np. biały polar, sztuczne futerko, fizelina, albo filc, zszywacz do papieru, klej typu magic lub vikol.

Przyda się też szablon do odrysowania kształtu skrzata w czapeczce: krasnal świąteczny

Jak wykonać tę pracę krok po kroku?

1. Odrysowujemy na A3 i wycinamy szablon – 2 sztuki.
2. Zszywamy zszywaczem czapkę i wypełniamy wnętrze kawałkami pogniecionej gazety.
3. Przymocowujemy ręce z kartonu „wszywając je” do wewnątrz za pomocą zszywek.
4. Wypełniamy tułów gazetami i „wszywamy” nogi.
5. Zajmuje nam to dosłownie 15 minut i mamy takiego „gołego” skrzata 🙂

     6. teraz potrzebny będzie nam mocny klej, najlepiej nakładany pędzlem oraz ścinki    papieru i tkanin oraz szczypta fantazji, aby ubrać naszego skrzata.

A tak prezentuje się cała gromada przygotowana na świąteczny kiermasz:

 

 

 

 

Co ty wiesz o reniferach?

Na świątecznych listach TOP 10 i MUST HAVE renifery ( w różnych postaciach) zajmują wysoką pozycję. Można mieć lizaka w kształcie renifera, piżamę w renifery, opaskę z porożem renifera, etui na telefon…

A nas ciekawi prawdziwe życie reniferów i tym zamierzamy zainteresować również uczniów.

Zaczynamy zatem lekcję Co ty wiesz o reniferach?

1. Krótki film na dobry początek

2. Gdzie znaleźć rzetelną wiedzę na temat reniferów? Trzeba spytać naukowca. Zatem zadałyśmy  zaprzyjaźnionej badaczce północnych rejonów kuli ziemskiej, kilka pytań.

z życia reniferów 

Możemy przeczytać ten wywiad,  ale ciekawiej będzie jeśli dodamy do tego ilustracje w teatrzyku Kamishibai.

Wystarczy wydrukować te narysowane przez Magdę:

3. Gdy wiemy już, że renifery mają poroże, a nie rogi, czerwonego nosa nikt u nich nie widział, a choć silne i dostojne żywią się marną trawą oraz porostami i są zagrożone wyginięciem to zróbmy na koniec coś, co pozwoli nam pamiętać o tych zwierzętach i ozdobi nasze domy albo lekcyjne sale.

Potrzebny nam będzie zwykły karton, o który możemy poprosić w sklepie,  ołówek do odrysowywania, klej i nożyczki oraz szablony:  renifer 1renifer 2renifer uszy i nos

Gotowe prace możemy powiesić np. na drzwiach:

Ho! Ho! Ho!

oprac. Magdalena Buda i Izabela Banaszczyk

Świąteczna girlanda

Na pozór prosta praca plastyczna, ale za to bardzo dekoracyjna i dająca dzieciom możliwość dowolnego doboru kolorów i wzorów. Co dla nas ważne jest to też ozdoba, na którą nie trzeba wydawać pieniędzy, ale można wykorzystać kawałki kartonu i ścinki kolorowego papieru twórczo je przetwarzając. Wszystkie nasze tegoroczne świąteczne propozycje inspirowane są tą „piramidą potrzeb” znalezioną na stronie WWF Polska:

Do przygotowania girlandy potrzebne nam będą:

• kawałki kartonu ( z recyklingu)
• kolorowy papier ( można użyć ścinków papieru do pakowania prezentów)
• klej, nożyczki, ołówek, dziurkacz
• sznurek

oraz szablony do odrysowywania kształtów: girlanda 4girlanda 1girlanda 2girlanda 3

Jeśli chcemy powiesić przygotowane przez dzieci elementy w formie girlandy to najlepiej w każdym zrobić 2 dziurki, wtedy nie będą się ślizgały na sznurku.

Pozdrawiamy w przedświątecznym nastroju

Iza i Magda