O emocjach można rozmawiać długo, dużo i na różne sposoby. Dziś jako inspirację polecamy słowa z książki „Kolorowy potwór” Anny Llenas, wydawnictwa Mamania. Kilka fragmentów opracowałyśmy graficznie jako dokumenty do druku, a następnie znalazły one swoje miejsce na gazetce. Rysunki to już ręczna robota, a wzorem były ilustracje z książki.
W ten sposób w poczekalni Poradni Psychologiczno – Pedagogicznej nr 1 w Gdańsku można poczytać o emocjach metaforycznie i konkretnie, zastanowić się jakie kolory kojarzą się z poszczególnymi uczuciami, podyskutować o stwierdzeniach, które znalazły się w ramkach i odbyć z dziećmi naprawdę ciekawe rozmowy.
Ta pełna emocji i kolorowych potworów gazetka nie powstałaby gdyby nie książka:
To kolejny pomysł na wykorzystanie jesiennych, powszechnie dostępnych darów natury.
Polecamy EmoKasztany na godziny wychowawcze i lekcje języków jako przyjemny sposób na określanie samopoczucia i rozmów o emocjach.
Kasztany malujemy najpierw białą akrylową farbą, gdy wyschną nakładamy żółtą farbę. Na końcu elementy graficzne rysujemy mazakiem olejnym. Jeśli chcemy, żeby EMOkasztany służyły nam dłużej zabezpieczamy je bezbarwnym lakierem do paznokci.
jeśli podobają Ci się nasze pomysły, wykorzystaj je śmiało w pracy z uczniami, albo podczas warsztatów. Natomiast jeśli chcesz dalej podzielić się tymi materiałami, to wspomnij o naszym blogu i jego autorkach, jako źródle inspiracji.
Gdy nie wszystko w życiu idzie super, warto zdawać sobie sprawę ze swoich mocnych stron i pamiętać o osiagnięciach. To daje siłę do przezwyciężania trudności, buduje nas jako ludzi. Słowo super mówi o najwyższej jakości, czymś bardzo dobrym, atrakcyjnym. Jeśli będziemy używać go do porównywania się z innymi przeżyjemy więcej frustracji niż poczujemy się zbudowani. Dlatego proponujemy krótkie ćwiczenie w celu poznania samego siebie. Stwórzmy „laurkę” , kartkę na której znajdą się nasze własne supermoce – cechy jakie cenimy w swoim życiu, ważne dla nas, nie muszą nam przynieść sławy i pieniędzy, nie muszą być ważne dla innych. Niech będą istotne dla nas samych. Dla równowagi wpiszmy też super wady, bo zawsze jest nad czym pracować i czego uczyć się.
jeśli podobają Ci się nasze pomysły, wykorzystaj je śmiało w pracy z uczniami, albo podczas warsztatów. Natomiast jeśli chcesz dalej podzielić się tymi materiałami, to wspomnij o naszym blogu i jego autorkach, jako źródle inspiracji.
O co można w życiu zadbać? O rzeczy? Dbaj o książki, więcej osób je przeczyta. Dbaj o buty, dłużej w nich pochodzisz. Dbaj o dom, a będzie przytulnym miejscem. To wydaje się proste, dbałość jest uzasadniona, a efekty widoczne. Nietrudno to zrozumieć. Równie często słyszymy, że należy zadbać o siebie. Co to oznacza? Czy wystarczy nam tylko dbałość fizyczna? Zadbane włosy, paznokcie, wygląd? Dbanie to inaczej troska, interesowanie się, przywiązywanie uwagi, to również zajmowanie się czymś lub kimś.
Dziś zajmiemy się mózgiem. Nasza propozycja to godzina wychowawcza w duchu edukacji prozdrowotnej, z mózgiem w roli super bohatera. To zajęcia podczas których stawiamy następujące pytania:
Jak można zadbać o swój mózg?
Jak uczyć się skutecznie?
Jak działa koncentracja i pamięć?
Co pomaga, a co przeszkadza w uczeniu się?
Rozpoczynamy spotkanie od przedstawienia plakatu – infografiki. Następnie dzielimy klasę na 7 zespołów. Każdy zespół dostaje „na warsztat” jedną dobrą radę z plakatu. Zadanie polega na znalezieniu informacji , dowodów na potwierdzenie tej tezy. Może również wyszukać kontrargument i spróbować podważyć dane twierdzenie. Ważne podczas pracy grupy jest wyszukiwanie i selekcjonowanie informacji.
2. Każda z grup przedstawia efekty swojej pracy. Jest to też czas na dyskusję. Jako podsumowanie i wprowadzenie odrobiny humoru oglądamy krótką animację, w której mózg występuje w roli „kierownika” naszego życia, toczącego odwieczny spór z sercem.
3. Co mi pomaga, a co przeszkadza w uczeniu się? Każdy sam zastanawia się nad tak postawionym pytaniem. Ograniczamy czas na tę refleksję do 5 minut. Uczniowie piszą na kartkach: 5 przykładów na „+” (co mi pomaga) i 5 na „-” ( co mi przeszkadza). To dobry sposób, na autorefleksję, na samoobserwację, na zastanowienie się. Tu nie trzeba dawać dobrych rad, każdy pisze przykłady ze swojego życia.
4. Za pomocą aplikacji Mentimeter https://www.mentimeter.com/ tworzymy wraz z uczniami chmury wyrazowe. jedna z nich dotyczy odpowiedzi na pytanie: Co mi pomaga w uczeniu się? A druga odpowiedzi na pytanie: Co mi przeszkadza w uczeniu się? Podczas dyskusji analizujemy zebrane treści, szukamy podobieństw prawidłowości, wyciągamy wnioski. Mimo, że różnimy się od siebie pod wieloma względami, mamy różne modele pracy i nauki, to i tak pewne elementy są wspólne. Rozmowa ta pozwoli na wyciągnięcie ciekawych wniosków.
5. Na koniec sięgnijmy jeszcze po słowa specjalisty, wybitnego znawcy mózgu i przeanalizujmy je z uczniami:
„Te neurony, które pozostają, wykorzystujemy. Ich pełne wykorzystanie możliwe jest dzięki bardzo ważnej charakterystyce mózgu — plastyczności, którą definiujemy jako zdolność mózgu do przekształcania fizycznej struktury połączeń w odpowiedzi na warunki zewnętrzne. Ta plastyczność wzrasta, kiedy neurony zmuszane są do wysiłku, a spada, gdy neurony pozostają bezczynne. I dlatego osoba, która nie pracuje intelektualnie, nazwijmy to, głupieje i na odwrót. Tu można odnieść się do mądrości Talmudu babilońskiego, który mówi, że „na starość głupi głupieją, a mądrzy mądrzeją”. To przecież jasno widać również we współczesnym świecie.”
Prof. Jerzy Vetulani
6. Żeby utrwalić ślad pamięciowy, mówiąc mądrze, i żeby uczeń „wyszedł” z zajęć z wiedzą w garści, zaproponujmy jako podsumowanie taką notatkę wizualną:
jeśli podobają Ci się nasze pomysły, wykorzystaj je śmiało w pracy z uczniami, albo podczas warsztatów. Natomiast jeśli chcesz dalej podzielić się tymi materiałami, to wspomnij o naszym blogu i jego autorkach, jako źródle inspiracji.
W każdej grupie znajdzie się jakiś jeż, zając, dzik, mrówki, wiewiórka, sarna, wilk…. Można by tak wymieniać bardzo długo i szukać charakterologicznych odpowiedników naszych uczniów w zwierzęcej typologii postaci. Nas już dawno zafascynował pewien jeż z kreskówki i to ona stała się inspiracją do warsztatów o oswajaniu, a może raczej skutecznym szukaniu „sposobu na jeża” 🙂 Na dobry początek zapraszamy na krótki seans:
Od wspólnego obejrzenia tego filmu zacznijmy warsztaty w klasie. Niech ta historia będzie pretekstem do wartościowej dyskusji i szukania przykładów z życia klasy.
Następnie możemy wręczyć każdemu uczniowi przygotowane wcześniej pudełeczka od zapałek z naklejonym symbolicznym wizerunkiem jeża.
Do pudełka włóżmy mały liścik z dobrym słowem. Są takie sytuacje w życiu, że każdy z nas może stać się jeżem z problemami, na które wspólnymi siłami znajdzie się sposób. Pudełeczka niech powędrują do piórników i czekają na pozytywne słowa od kolegów i koleżanek z klasy.
Możemy też zrobić inaczej i od razu zaangażować dzieci w tworzenie pudełek.
Możemy też wzorem Marty pomyśleć o tym, by rozdać uczniom symboliczne styropianowe zatyczki na kolce z karteczką ; „bo zawsze możesz znaleźć sposób”. Skąd wziąć mini styropiany? – popytajmy znajomych, którzy często odbierają paczki.
Skoro już o sposobach mowa, to może i Wy, Drodzy Czytelnicy macie swój sposób na warsztaty inspirowane filmem o jeżu? Chętnie o nich poczytamy w komentarzach i opublikujemy na naszej stronie na Facebooku.
jeśli podobają Ci się nasze pomysły, wykorzystaj je śmiało w pracy z uczniami, albo podczas warsztatów. Natomiast jeśli chcesz dalej podzielić się tymi materiałami, to wspomnij o naszym blogu i jego autorkach, jako źródle inspiracji.
kreatywnapedagogika.wordpress.com 
